Poema 7 {saudioplayer autostart}Pablo Neruda - Vicente Monera (poema 7 Inclinado en las tardes).mp3{/saudioplayer}Inclinado en las tardes tiro mis tristes redes |
Ποίημα 7 Σκυμμένος τα δειλινά απλώνω τα θλιμμένα μου δίχτυα στα ωκεάνια μάτια σου. Εκεί απλώνεται και καίγεται στην πιο ψηλή φωτιά η μοναξιά μου που κουνά τα μπράτσα της σαν ναυαγός. Στέλνω κόκκινα σινιάλα στα μάτια σου που απουσιάζουν που κυματίζουν όπως η θάλασσα στην άκρη ενός φάρου. Μόνο σκοτάδια κρύβεις μέσα σου, γυναίκα μακρινή, δική μου, από το βλέμμα σου αναδύεται μερικές φορές η ακτή του τρόμου. Σκυμμένος τα δειλινά ρίχνω τα θλιμμένα μου δίχτυα σ? αυτή τη θάλασσα που ταράζει τα ωκεάνια μάτια σου. Τα πουλιά της νύχτας ραμφίζουν τα πρώτα αστέρια που λάμπουν σαν την ψυχή μου όταν σ? αγαπώ. Η νύχτα καλπάζει στην σκοτεινή φοράδα της σκορπίζοντας γαλάζια στάχυα στους αγρούς. |
Απότηνποιητικήσυλλογή «Veinte poemas de amor y una canci?n desesperada»
"Είκοσι ερωτικά ποιήματα κι ένα τραγούδι απελπισμένο"