Λεπτομέρειες

Γράφτηκε από τον/την simou

Δημιουργήθηκε : 26 Φεβρουαρίου 2009

....Όλη μέρα μέσα στον ήλιο το χοντρό ντουβάρι πυρώνει από τη λάβα του μεσημεριού, γίνεται αγκαλιά καλού πατέρα που ζητά να γλυκάνει και να παρηγορήσει τους έρημους ανθρώπους με τη θέρμη του. Στα τυφλά σπρώχνω με τα χέρια μου τη θύρα με τα χοντρά ξύλα στο πλάι και αρχίζω μετέωρος να κατεβαίνω τα πέτρινα σκαλιά. Δεν τόλμησα να βγάλω τα ρούχα μου γιατί έχουν γίνει ένα με τη σάρκα μου. Έχουν θρέψει απάνω μου. Έτσι ντυμένος την σκληρή εποχή μου κατέρχομαι λοιπόν και εισέρχομαι στα υγρά μυστήρια της ζωής. Πρώτα βλέπω τον ατμό που ιριδίζει και πλανιέται άσκοπα πάνω από το γαλάζιο σκοτεινό νερό. Ψηλά υπάρχει ο θόλος γεμάτος με μικρά, στενά παράθυρα. Το φως ακάθεκτο εισορμά και λογχίζει την πάχνη της αδερφοσύνης. Ακούω ψιθύρους. Μέσα στο άγιο νερό πλέουν οι άνθρωποι. Άνδρες και γέροι γυμνοί, με σώματα χάλκινα και μάτια κέρινα, γεμάτα σεβασμό και κατανόηση. Οι ηλικιωμένοι παίρνουν κουράγιο από τα νιάτα και οι νέοι υποκλίνονται σιωπηλοί μπροστά στα τσακισμένα από τα βάσανα του κόσμου σώματα των γερόντων. Το άγιο νερό τους παίρνει την κούραση, γιατρεύει τη μοναξιά τους. Τους παραδίδει πίσω στη μάχη της μέρας γεμάτους ελπίδες, ξαναγεννημένους. Με τι καρδιά να αδικήσει ο ένας τον άλλο, όταν έχουν δώσει τα χέρια τους κάτω από το ζεστό νερό... Έτσι καρποφορεί η καλή ειρήνη! Έτσι ανθίζει η αγάπη του κόσμου μέσα στα γαλάζια, σκοτεινά νερά με ένα θάνατο να αλυκτά απ' έξω στο ανελέητο και σκληρό φως της βιοπάλης!

Περισσότερα: Περιβαλλοντική αγωγή 2009:«Τα λουτρά της Λέσβου»